Privacyverklaring

Column: ‘Tedesco, zet je eigen ego opzij’

18 november 2024
Tekst
Yumi Ng
Beeld
Yumi Ng by Wouter Van Vaerenbergh

Ik erfde de liefde voor voetbal van mijn vader. Levendig herinner ik me de wereldbekerfinale tussen Nederland en Argentinië in 1978. Mijn vader was supporter van Argentinië omwille van het mooie voetbal dat ze speelden en omdat hij het moeilijk had met de voortvarendheid of arrogantie van Nederland. Aan wie het wilde horen, vertelde hij jaren later dat onze noorderburen postzegels hadden gedrukt waarop zij als wereldkampioen prijkten, nog voor de match was gespeeld. Ik heb het postzegelverhaal nooit geverifieerd maar het was wel Argentinië die de beker naar huis nam.

Naar voetbal kijk ik met een dubbele bril: als sportliefhebber en als hr-professional met interesse voor goed leiderschap. Ik beeld me in hoe gesprekken in de kleedkamers verlopen, hoe de ploeg een nieuwkomer onthaalt en hoe een speler die een belangrijke penalty mist of een rode kaart krijgt wordt bekeken. Of hoe taalbarrières worden overstegen, of de mening van spelers ertoe doet en hoe een coach omgaat met de diversiteit van karakters, persoonlijkheden en culturen. In voetbal is het niet anders dan in onze bedrijven: op papier is het duidelijk wie de baas is. Of het ook leiders zijn, is een ander verhaal.

Voetbalcoach is een hard beroep. Denk aan de pers die het altijd beter weet en de pijnlijke interviews na de match bij verlies. Van de uitleg voor de camera word je niet wijzer. Ook heb ik zelden coaches openlijk horen toegeven dat hun opstelling niet deugde of dat ze te laat wisselden. En hoe ga je om met stervoetballers? Alfamannen vol testosteron met een salaris dat tien keer het jouwe is, de wereld en vrouwen aan hun voeten. Begin er maar aan.

Eind augustus maakte Thibaut Courtois duidelijk dat hij “onder de huidige bondscoach niet meer terugkeert naar het Belgisch voetbal”. Het conflict is niet nieuw, er is veel over geschreven dus niemand keek op van zijn verklaring. Ik kom nog één keer terug op de vraag die sinds het begin van het conflict door mijn hr-hoofd spookt: Wat had Tedesco anders moeten doen om de beste keeper ter wereld in zijn team te houden?

Ik stel bewust niet de vraag wat Courtois anders had moeten doen. Die man is vast niet perfect. Maar is de verantwoordelijkheid van de leider niet vele malen groter? Een goede coach haalt uit iedereen het beste, bouwt en behoudt een succesvol team en vindt een manier om met 'moeilijkere’ profielen hetzelfde te doen. Zelfs met iemand die een (te) groot ego zou hebben. Wat wil je? De man speelt bij Real Madrid, ‘s werelds meest prestigieuze en mythische club. Hij wordt er aanbeden. En verder, een keeper!

Tedesco weet hopelijk dat doelmannen een ras apart zijn. Ze maken deel uit van de ploeg, maar bestaan ook op zichzelf. Zij staan alleen in het doel, vieren doelpunten alleen en houden de ploeg vaak in hun eentje recht. Dus ja, de kans op een groter ego is reëel.

Als bondscoach had Tedesco zichzelf kunnen overstijgen en als echte leider een manier vinden om het hart van Courtois te heroveren. Hoe dan? Ancelotti om advies vragen? Een boek lezen over servant leadership? De beste manier was zijn eigen ego opzij zetten en zélf Courtois benaderen voor een goed gesprek. Het mocht niet zijn.

Columnist: Yumi Ng, hr-directeur EMEA bij Terumo Blood & Cell Technologies