“Op een horloge wil ik geen onbeantwoorde mails zien”
Tien jaar geleden zocht ik een nieuw horloge. Een moeilijke en weloverwogen keuze. Ik dook diep in internetfora en ontdekte een wereld waarin ik me bleef verwonderen: die van de horlogerie. Mijn vriendin schonk me als verjaardagscadeau een mooie koffer waarin tien horloges passen. Die vakjes verdienden een invulling. Gaandeweg legde ik een mooie verscheidenheid aan horloges aan, met verschillende aandrijfmanieren.
Ik hou van mechanische horloges, met tandwielen, veren en radertjes. Er zit geen batterij in. De compositie bestaat uit fijne onderdelen die minutieus op elkaar zijn afgestemd. Elk stukje heeft een aparte functie. Ook in mijn job als trainingmanager zijn de bouwstenen van leren en ontwikkelen precies op elkaar afgestemd. Elke persoon draagt bij en is nuttig in het leerproces, van de inhouse-IT’er tot de leidinggevende die een rol als trainer opneemt.
Ik heb nooit een opleiding in horlogerie gevolgd en ben een autodidact. Het is een passie die ik geleidelijk uitbouw. Ook een goed hr-beleid is talentgebaseerd. In elke nieuwe functie leer je nieuwe kennis en vaardigheden aan. Daar hoort zelfstudie bij. We creëren een klimaat waarin het aangenaam is om te leren. En we bewaken de praktische toepasbaarheid, want je begint pas echt te leren wanneer je aan het werk slaat. Net zoals bij horloges, is de esthetiek van de leeromgeving belangrijk. Wat er visueel leuk uitziet, trekt aan.
Of ik van horlogerie een bijberoep of zelfs hoofdactiviteit wil maken? Wie weet ooit. Het is een ambacht dat enorm opkomt, ook bij jongeren. Er is een markt voor. Er vindt een revival van horloges plaats. De prijzen van vintagestukken swingen de pan uit. Mijn collectie vermindert in aantal, maar verhoogt in waarde. Een financiële drijfveer is er niet, maar ik verkoop elk jaar enkele uurwerken en investeer de opbrengst in kwalitatieve, meestal Zwitserse horloges.
Aanvankelijk keek ik naar de uiterlijke schoonheid van een horloge, maar dat is nu van secundair belang. Ik bewonder het mechanisme, zeker van oude merken. ’s Morgens sta ik voor de opbergkoffer en vraag me af welk uurwerk ik zal dragen. Ook bij speciale gelegenheden, zoals de geboorte van mijn kinderen, associeer ik een horloge. In gezelschap werp ik stiekem een blik op de horloges van de aanwezigen. Het zijn vervolgens vaak amusante conversatiestarters.
Horlogerie vraagt volle focus, alertheid, een wakker hoofd en zeker geen trillende handen. Het is een mindful activiteit. Als je het niet rustig aanpakt, dan loopt het fout, soms met onherstelbare gevolgen. Van vintagestukken vind je immers geen vervangonderdelen meer. Wat mij vooral aantrekt, is de rust die ik erin vind. We leven en werken gejaagd in een digitaal gestuurde omgeving, werken voltijds, runnen een gezin en een verbouwing. Op een horloge wil ik niet zien hoeveel onbeantwoorde mails er nog wachten. Ik wil rust zien.
ID: Ruben Baes, Teamlead L&D Academy Meat & More
Verdoe jij ook te veel tijd met het opvolgen van alle nieuwtjes in je feed? No worries, wij verzamelen alles wat nieuw is in de hr-wereld. Al die nieuwtjes komen wekelijks in jouw mailbox terecht.