Privacyverklaring

De Switch van Wouter Van Linden

4 januari 2021
Tekst
Patrick Verstuyft

Als je 50ste levensjaar eraan komt, dan durft een mens al eens te reflecteren op wat nog komen moet. Dat deed ook Wouter Van Linden (49). Na een loopbaan van vijftien jaar bij KPMG, waarvan de laatste twee jaar als EMA head of people, werd hij onlangs group head of hr bij Waterland Private Equity Investments.

Wat voor onderneming is Waterland Private Equity Investments?

We zijn een van oorsprong Nederlandse private-equitygroep, ondertussen actief in negen landen in Europa, en helpen ondernemers bij het realiseren van hun groeiambities. Recent sloten we een nieuw fonds af van 2,5 miljard euro, komende van pensioenfondsen, verzekeraars en andere beleggers. We gaan hiermee op zoek naar opportuniteiten met ondernemers die vandaag al een zeker parcours hebben afgelegd en een volgende stap in hun groei willen zetten. We zoeken die ondernemers in vier domeinen: ouderenzorg; vrije tijd en amusement; outsourcing en digitalisatie; en duurzaamheid. De politiek die we hanteren is ‘buy and build’: ondernemingen zowel organisch als door overnames laten groeien. Samen zetten we onze schouders onder de strategische en operationele ontwikkeling, de groei en performantie van onze portfolio.

Komt u na 15 jaar KPMG dan in een andere wereld terecht?

Het stukje ‘deal advisory’ van KPMG dat zich richt op bedrijven die willen groeien, herstructureren en herfinanciering zoeken, vind ik bij Waterland terug. Het was tegelijk de reden om na 15 jaar KPMG, waar ik heel graag heb gewerkt, op zoek te gaan naar iets anders. Ik geloof sterk in het stimuleren van zelfreflectie. Door met COVID-19 lang thuis te zitten, kon ik dat ook doen. Als head of people voor de regio Europa, Midden-Oosten en Afrika van KPMG was ik bijna 40 procent van mijn tijd onderweg. Ineens, vanaf maart, kon dat niet meer. Dat zal zeker duren tot de zomer van 2021, daar gingen we vanuit. Het perspectief om van thuis mijn internationale ronde te doen leek mij niet aanlokkelijk. Bovendien word ik volgend jaar 50, toch een mijlpaal, en ben ik nu 25 jaar aan de slag in de ‘Big Four’-sector. Ik heb dat alles in de waagschaal gelegd en uiteindelijk beslist om voor iets anders te gaan. Bij Waterland vond ik waar ik naar op zoek was: een job met een internationaal aspect, met een goede balans tussen het uittekenen van een hr-strategie en het uitvoeren ervan en waar ik met mensen kan werken.

Uw overstap is dus een gevolg van het belang dat u hecht aan zelfreflectie, van uzelf regelmatig in vraag te stellen?

Inderdaad. Ik kijk met veel plezier en tevredenheid terug op de afgelopen 15 jaar, maar soms moet je een stukje zekerheid durven op te geven om meer energie te vinden in wat je doet. Beter gezegd, mijn leercurve was een beetje aan het afvlakken (lacht). Bij zelfreflectie stel je jezelf vier vragen: wie ben ik, wat kan ik, wat wil ik en wie kan mij helpen? Je hoort wat rond, luistert naar adviezen en zo gaat de bal aan het rollen.

U begon in de advocatuur maar verkaste naar de hr-wereld. Een van uw “betere beslissingen” zei u daarvan. Waarom?

Terugkijkend zou ik alles op dezelfde manier doen. Die eerste jaren waren een goede vorming. Ik zag echter bij veel bedrijven weinig drang om de dingen te veranderen, om het advies dat je hun geeft correct en goed te implementeren. Ik voelde mij toen meer een trainer die zijn ploeg goed wil laten voetballen maar die ziet dat het hen niet altijd lukt. Bij KPMG kon ik zelf op het veld staan. Waarmee ik niet zeg dat ik het advies geven niet graag heb gedaan. Het was een heel belangrijk fundament om op voort te bouwen. Ik werd toen als advocaat zelf ondersteund door een hr-team en daarna, bij KPMG, zat ik zelf in een hr-team om andere mensen in hun adviserende rol ondersteuning te bieden.

Als een van uw expertises noemt u ‘reward and performance’. Wat bedoelt u daarmee?

Je kunt dat ook ‘compensation and benefits’ noemen, in de brede zin dan: de koppeling van prestatie en verloning. Als jurist heb ik mij gespecialiseerd in arbeidsrecht, sociale zekerheid en fiscaliteit. Dat was de link om de overstap naar hr te kunnen maken. Die juridische kennis is een belangrijke hoeksteen om succesvol comp&ben te doen. Door goed mijn ogen en oren op te stellen ben ik in andere domeinen van hr waarvoor ik niet geschoold was, kunnen groeien.

Weet u wie ooit heeft gezegd: a mistake is only a mistake when you don’t learn from it?

(lacht) Ik heb die slagzin ooit van iemand opgepikt. Daar zit heel veel waarheid in. Je hoort meer en meer dat hr en het bedrijfsleven hun kwetsbaarheid moeten durven tonen, fouten durven maken en uit fouten leren. Levenslang leren wil ook zeggen levenslang fouten maken. En eruit leren, uiteraard !

Kunt u die slagzin eens toepassen op uw eigen leven, met uw drie dochters?

Vroeger was de ouder in de ouder-kindrelatie bestraffend naar het kind. Het was zo, en niet anders. Vandaag, als een van mijn dochters iets verkeerd zou doen, ga je als ouder rapper in debat en dialoog, en probeer je te begrijpen wat er verkeerd is gelopen en om dan te helpen te vermijden dat het zich in de toekomst nog voordoet. ‘Slaan en zalven’ is te veel old school. Ik zie het eerder als ‘trekken en loslaten’. De dialoog opentrekken en proberen te begrijpen waarom ze in een bepaalde fase in hun leven zitten en bijspringen wanneer ze hulp nodig hebben. Kinderen zijn overigens slimmer dan toen ik kind was, mede omdat ze over veel meer bronnen beschikken om kennis op te doen. Ik zie dat ook in mijn job: onze organisaties moeten mee evolueren naar die ‘adult-to-adult-relatie’ met onze medewerkers. Ook hier moeten we soms trekken, en weer loslaten.

Droomt u nog van een leven als bakker, uw kinderwens?

Goh, waar hebt u dat gehaald? Rond mijn tien-elf jaar moesten we in school iets creatief doen. Ik heb toen een wagen gemaakt waarmee bakkers hun broden en taarten aan huis leveren. Mocht ik herbeginnen, dan zou ik niet voor een bakkerscarrière gaan (lacht), maar kijk, ik heb mij de jongste jaren wel toegelegd op koken. Ik ben begonnen met taarten te bakken voor verjaardagen, en dat is geëvolueerd naar etentjes maken. Maar eerlijk, geen desserts voor mij, als kleinzoon van een kaasboer ga ik liever voor een stukje kaas.