“Nog nooit kwamen er zoveel jobs in het gedrang door faillissementen als in 2024. Belangrijk om daarbij te onthouden is dat elk ontslag een gezin raakt en levens ontwricht. Werk is niet alleen een inkomen; het is een vorm van emancipatie en a way of life. We mogen deze mensen niet in de kou laten staan en moeten hen begeleiden. Bovendien is het ook moeilijker om een re-integratie te realiseren als er veel tijd over gaat. Om mensen snel terug aan het werk te krijgen, willen we - ondanks de besparingen - extra financiële middelen voorzien om drie zaken aan te pakken: sociale interventieteams, outplacement en opleidingen.
Sociale interventieteams van de VDAB helpen werknemers op het moment dat ze ontslagen worden. Ze geven informatie over hun rechten, waar ze zich moeten inschrijven en welke opleidingen ze kunnen volgen. In elke provincie willen we deze verder versterken, zodat we voorbereid zijn op de verdere herstructureringen en collectieve ontslagen die eraan komen. Vervolgens gaan we via outplacementbureaus de ontslagen werknemers begeleiden om een nieuwe job te vinden.
Daarnaast wil ik de opleidingen die op dit moment aangeboden worden herbekijken. Er zijn vandaag in Vlaanderen 60.000 openstaande vacatures en meer dan 200.000 mensen hebben zich gemeld bij de VDAB als werkzoekende. Er is een duidelijke mismatch en die moeten we opvangen door de juiste opleidingen aan te bieden.”
“Vlaanderen heeft meer dan 1.000 opleidingen, waarvan VDAB er 780 zelf aanbiedt. Dat zijn er veel, wat verwarrend is voor werknemers en werkgevers. We willen de opleidingen stroomlijnen en focussen op knelpuntberoepen en toekomstgerichte vaardigheden zoals artificiële intelligentie. Daarnaast moeten we een duidelijk onderscheid maken tussen opleidingen voor werkenden en werkzoekenden. Er is nog steeds een war for talent en wie talent wil houden, moet ervoor zorgen dat promotie of een andere functie binnen het bedrijf tot de mogelijkheden behoort.
Door de opleidingen te herstructureren, willen we niet alleen meer mensen terug aan het werk krijgen, maar willen we er ook voor zorgen dat de mindset in Vlaanderen verandert. De cultuur van levenslang leren is in vergelijking met andere Europese landen ver te zoeken. Mensen halen een diploma, starten een job, en denken pas aan bijscholing bij ontslag. Dat moet anders. Bedrijven en hr-managers spelen hierin een cruciale rol. Vanaf dag één moeten werknemers worden opgeleid om hun vaardigheden up-to-date te houden. Zo blijven ze inzetbaar. Als overheid moeten we ervoor zorgen dat hr-directors en werknemers het bos door de bomen kunnen zien en een duidelijk overzicht hebben van de opleidingen die voor hen echt relevant zijn.”
“In eerste instantie wil ik kijken naar de opleidingen in functie van de knelpuntberoepen. Daarnaast kijk ik ook naar de economie en de richting die we uit willen. Ik zie veel potentieel in AI. Jobs van vandaag zullen in de toekomst vervangen worden. Het is belangrijk dat we hier nu al over nadenken: welke opleidingen zijn er nodig, hoe moeten onze bedrijven veranderen, etc.”
“In mijn vorig leven als advocaat arbeidsrecht kwam ik dagelijks in contact met hr-managers. De volledige hr-sector is in de afgelopen jaren enorm veranderd. Waar het vroeger vaak ging om loonberekeningen, zien we dat hr-managers een groter en breder takenpakket krijgen. Vandaag zijn ze in mijn ogen de people managers die leven voor hun werknemers. Er is dus een belangrijke taak voor hen weggelegd in de toekomst, in het bijzonder wanneer het gaat om opleidingen. Hr-managers kunnen de architecten worden die AI omarmen en hun werknemers voorbereiden. Alleen is in Vlaanderen het aanbod aan kwalitatieve opleidingen rond AI te klein. Er zijn Belgische bedrijven die naar Amerika trekken om een opleiding te volgen en dat is een grote kost, zeker als je weet dat we universiteiten hebben in België die zo’n zaken zelf zouden kunnen vormgeven.”
“Een goede werkgever ziet zo een opleiding als investering voor zijn werknemers. Het is bovendien een kost die bedrijven fiscaal kunnen aftrekken. Ik geloof niet dat subsidies alles kunnen oplossen. In Vlaanderen zijn we altijd op zoek naar subsidies en kortingsbonnen, maar vaak vergeten we dat er in the end altijd iemand is die hiervoor betaalt.
“Bovendien bestaan er nu diverse systemen die onze subsidies regelen. Ik wil dit reduceren tot één systeem. Niet alleen om te besparen, maar vooral om een hervorming te realiseren die beter is voor iedereen.”
Dit is deel 2 van het gesprek met Zuhal Demir. Het volledige interview vind je in het printmagazine van maart. Interesse in een exemplaar? Contacteer Rosanne Beeckman via rosanne.beeckman@nieuwemediagroep.be
Verdoe jij ook te veel tijd met het opvolgen van alle nieuwtjes in je feed? No worries, wij verzamelen alles wat nieuw is in de hr-wereld. Al die nieuwtjes komen wekelijks in jouw mailbox terecht.
