Privacyverklaring
John Meurysse, Hr-coördinator AZ Maria Middelares John Meurysse, Hr-coördinator AZ Maria Middelares
Tekst
Gert Verlinden
Beeld
Wouter van Vaerenbergh

Lachen en zorgen voor elkaar

1 juni 2020
Passie wapent je om beter om te gaan met tegenslagen en uitdagingen.
Mijn grootvader bracht me de liefde voor de duivensport bij. Het zit me in de genen. Na een drukke dag een halfuur met de diertjes bezig zijn: daarna kan ik opnieuw de wereld aan. Duiven zijn altijd blij om me te zien. Ze klagen nooit. Hun welzijn draag ik een warm hart toe.

Mijn grootvader bracht me de liefde voor de duivensport bij. Het zit me in de genen. Na een drukke dag een halfuur met de diertjes bezig zijn: daarna kan ik opnieuw de wereld aan. Duiven zijn altijd blij om me te zien. Ze klagen nooit. Hun welzijn draag ik een warm hart toe.

Al 22 jaar. Zo lang werk ik in hetzelfde ziekenhuis. En al van kindsbeen af speel ik met duiven. Ik zorg er graag voor, met veel passie. Dienstbaarheid is belangrijk. “Hoe is het?” Dat is mijn meest gestelde vraag tijdens de werkdag. Ik wil echt weten wat er speelt bij de collega’s die ik in de gangen kruis. Wat ik dagelijks mag doen, schenkt me veel voldoening.

Mijn job start niet om acht uur en eindigt niet om achttien uur. Het is een deel van mijn identiteit. Niet elk ziekenhuis zou zomaar bij mij passen. De organisatiecultuur sluit aan bij mijn waarden. Het belangrijkste woord hier? Dat is ongetwijfeld vriendelijkheid. Onze werknemers zijn net zoals ik meestal goedlachs. Ze stoppen zich niet weg achter procedures en zeggen steevast iedereen goeiedag.

Humor is essentieel voor mij. Net zoals altruïsme en toegankelijkheid. En een gezonde portie intuïtie. Ze vormen de ideale ingrediënten om problemen op te lossen. Maar ook om de juiste nieuwe medewerkers te selecteren. Het is cruciaal dat hun persoonlijkheid bij ons ziekenhuis past. We hebben geen hr-directeur. Hr is hier van iedereen. Elke leidinggevende draagt verantwoordelijkheid.

Mijn grootvader bracht me de liefde voor de duivensport bij. Het zit me in de genen. Na een drukke dag een halfuur met de diertjes bezig zijn: daarna kan ik opnieuw de wereld aan. Duiven zijn altijd blij om me te zien. Ze klagen nooit. Hun welzijn draag ik een warm hart toe. Daarom meet ik me bewust niet met de duivenmelkers die de prestaties van het dier tot het uiterste drijven en er hun beroep van maken.

Net zoals de voorbije decennia in de zorgsector treedt in de duivensport een sterke professionalisering op. Het geldgewin regeert. Internationale beroepsspelers blazen me bijna weg. Als toegewijde hr-coördinator en vader van drie sportieve zonen, heb ik daarom moeten inleveren op de tijd die ik aan mijn hobby besteed. Een compagnon neemt nu de training, de kweek en de dagelijkse zorg van de dieren op zich. Ik doe de administratie en sluit bij hem aan in het weekend.

Of de combinatie van werk, gezin en hobby me stress oplevert? Helemaal niet. Ik doe het graag en spreek liever over passie. Net zoals mijn favoriete inspirator Simon Sinek. Dat wapent je om beter om te gaan met tegenslagen en pittige uitdagingen. Of het nu gaat om het coronavirus in het ziekenhuis of de vogelgriep in de duivensport: de passie stuwt je opnieuw vooruit.