Hoeveel Harry en Meghan zit er in uw voornemens?

In ‘Het Kleiner Geheel’ fileert Ralf Caers de actualiteit en zoekt hij uit wat we van het wereldtoneel moeten onthouden om ons eigen leven en werk beter te maken. Deze week: Voornemens.

De nieuwe Netflix-docu over Harry en Meghan gaat vlot over de tongen. Alle kijkers hebben er een mening over en veel Britten moesten de docu zelfs niet zien om er een mening over te hebben. Ik onthou zeker het fragment waar Meghan het woord moest kiezen dat het nieuwe jaar voor haar zal symboliseren. Ze twijfelt tussen vrede en waarheid.

Ik hou wel van voornemens. Al was het maar omdat het een uiting is van een interne locus of control: het idee dat jij je eigen toekomst deels zelf in handen hebt en niet volstrekt een speelbal bent van jouw omgeving. Mijn yogaleraar zei eens dat transformatie altijd op je bordje ligt. Naast je filet pur ligt transformatie en je kan er altijd aan. We kunnen dus op elk moment van de dag beslissen om het anders te doen. Voornemens horen bij die transformatie. Een groot deel van de docu over Harry en Meghan gaat ook over transformatie, eerst binnen het koningshuis en later via de uitgang.

Toch is transformatie niet eenvoudig. Als je al eens een voornemen zag falen, wees dan mild voor jezelf. De meeste mensen hebben het moeilijk om accuraat te voorspellen hoe ze zullen reageren in een toekomstige situatie. Denk bijvoorbeeld aan koppels die net een kind verwachten en elkaar beloven om niet de standaard-ouders te worden. Dat is denigrerend ten opzichte van miljoenen andere koppels, maar vooral ook de uiting van een intentie. Mogelijk gedragen ze zich later helemaal anders wanneer ze daadwerkelijk in de situatie zitten. Meghan dacht vast ook dat ze de Britse tabloids de baas zou kunnen. Het is uiteindelijk anders gelopen.

Stel jezelf ook de diepere, wat meer oncomfortabele vraag: waarom wil ik dit voornemen eigenlijk? Je wil bijvoorbeeld beginnen joggen. Maar doe je dat om fitter te worden, om gezonder te leven, of omdat je jezelf onzeker voelt bij je partner? Het voornemen is vaak een gevolg van een oorzaak en het is pas wanneer je de oorzaak duidelijk voor ogen hebt, dat je kan bepalen of het voornemen ook de beste manier is om die oorzaak aan te pakken. Zo verkleint de kans dat je meerdere falende voornemens nodig hebt om uiteindelijk succes te boeken.

Maak je voornemen ook niet te groot. Je neemt je bijvoorbeeld voor om gezonder te leven, maar je hoeft echt niet meteen én anders te slapen én anders te eten én meer te sporten. Dat werkt vaak niet. Een volledige ommezwaai zorgt voor meer fricties met je omgeving (gezin, vrienden, collega’s, …). De verandering die zo wenselijk is voor jou, zou voor hen minder wenselijk kunnen zijn (denk aan treurige kinderoogjes als je weer eens je loopschoenen aantrekt of tofu bakt). Het is leuk als we door onze geliefden aangevuurd worden, maar het is vooral belangrijk dat de fricties niet tegenwerken. Betrek je omgeving dus bij je voornemens en zoek naar een Pareto-optimum: kun je jezelf verbeteren zonder dat anderen daardoor slechter af zijn? Bij kleinere stapjes in een groter avontuur is er meer tijd voor je omgeving om zich aan te passen en nemen de kansen op Pareto toe. Bovendien mogen we ook het waanbeeld loslaten dat motivatie gedrag altijd voorafgaat. Het gebeurt ook vaak dat je aan iets begint en dat je daardoor ontdekt wat je in de toekomst wil. Je had motivatie om te joggen en doet het nu, maar je ontdekte daardoor dat bepaalde maaltijden je trager doen joggen. Door je gedrag (joggen) ontwikkel je motivatie (gezonder eten). Gun jezelf dus de tijd om je voornemen goed aan te pakken. Alles ineens hoeft echt niet.

Omdat dit mijn laatste column voor 2022 is, wens ik je nu al fijne feestdagen toe. Harry en Meghan hadden altijd warm beeldmateriaal van kerst en nieuw. Moge dat voor jou ook zo zijn.

Over deze gastauteur

Ralf Caers is professor HRM aan de KU Leuven, gastprofessor HRM aan de Ehsal Management School en de Université Saint Louis en zaakvoerder van de coachingpraktijk Passiemento.