De zon kan de pot op - Het kleiner geheel

In ‘Het Kleiner Geheel’ fileert Ralf Caers de actualiteit en zoekt hij uit wat we van het wereldtoneel moeten onthouden om ons eigen leven en werk beter te maken. Deze week: Zesjarige jongen versus lerares.

Vorige week postte een trotse mama de toets van haar zesjarige zoontje op LinkedIn. Hij kreeg maar een kwart van de punten voor de vraag: “Teken een zon op de pot”. In de geanonimiseerde figuur hieronder mag u oordelen of het kind meer punten had verdiend.

Als u van mening bent dat de verbetering te strikt is, dan bent u in goed gezelschap. De post piekt vandaag op 864 likes en 128 comments, zo goed als allemaal in het voordeel van de jongeling.

Toch ben ik het niet altijd eens met de commentaren. Zo wordt er gesuggereerd dat het onderwijs onze creativiteit zou beknotten. We moeten wat voorzichtiger zijn om in één voorval een bewijs voor een patroon te zien. Wie een hond wil slaan vindt altijd wel een stok en er zijn best wel veel vakken en leerkrachten die de kinderen creatief laten zijn. Bovendien zijn we zelf minder tolerant dan we denken. Toen mijn vrouw Marijke mij gisteren bijvoorbeeld vroeg of ik de vaatwasser kon leegmaken, heb ik volmondig ‘ja’ geantwoord. Later die avond bleek dat ze verwachtte dat ik de vaatwasser ook effectief zou hebben leeggemaakt. Het koste me punten. Mijn boekhouder had eerder die dag ook een creatieve manier gevonden om onze aangifte te doen. Ik ben benieuwd hoeveel punten de FOD ons zal geven.

Wie creatief is, moet dus ook de gebruiken erkennen. Je dekt jezelf in door het gewenste antwoord te geven en daarnaast ook een tweede, meer creatieve oplossing te geven. Zo weet de lerares dat je het antwoord kent én dat je verder kan denken. Zo weet je vrouw dat je naast de vraag ook de boodschap begrepen hebt. En zo weet de belastingbetaler dat zijn boekhouder ook de basisprincipes kent.

Voor zesjarigen mag de lat echter lager liggen en dus had ik meer van de lerares verwacht. Ze had alsnog de twee punten kunnen geven omdat het creatievere antwoord ook juist is. En ze had de toets kunnen gebruiken om met de klas te bespreken waarom er meerdere antwoorden waren op de vraag. Het had hen kunnen helpen om kritischer na te leren denken en om bewuster om te gaan met woorden. De toets is dus niet zozeer een beknotting van de creativiteit, maar wel een gemiste kans om meer creativiteit te stimuleren. Dankzij de post op LinkedIn hebben wij dat leermoment nu wél gekregen.

Ralf Caers is professor HRM aan de KULeuven, gastprofessor HRM aan de Ehsal Management School en de Universiteit Hasselt en zaakvoerder van de coachingpraktijk Passiemento.