In De Tijd pleitte Lode Godderis onlangs voor een herziening van de rol van de huisarts als poortwachter bij langdurige arbeidsongeschiktheid. Terecht, want behandelende artsen kennen de werkomgeving niet en nemen werkhervatting amper mee in hun beslissing. Maar als zij zich beperken tot diagnose en behandeling, wie neemt dan de verantwoordelijkheid voor een duurzame terugkeer naar werk?
Het nieuwe regeerakkoord legt sterk de nadruk op re-integratie, met snellere opstartmogelijkheden en tewerkstellingsmogelijkheden in andere bedrijven. Dit is een stap vooruit, maar het succes van die trajecten hangt af van de juiste begeleiding. De arbeidsarts wordt nu naar voor geschoven als spilfiguur in het beoordelen of en hoe iemand opnieuw aan de slag kan. Maar het lijkt me dat we tijdens de voorbereiding van de werkhervatting baat zouden hebben bij een structurele samenwerking met een arbeids- en organisatiepsycholoog (of een preventieadviseur psychosociale aspecten).
Arbeidsartsen zijn specialisten in het afstemmen van werk op fysieke gezondheid. Ze krijgen in hun opleiding wel een basis in arbeidspsychologie, maar arbeids- en organisatiepsychologen hebben diepgaande kennis over de invloed van werk- en organisatiekenmerken op motivatie en welzijn. Zij weten wat werknemers drijft, welke factoren burn-out in de hand werken en hoe je prestaties bevordert.
De parallellen met de gezondheidszorg zijn treffend. Waar huisartsen en psychiaters samenwerken om de juiste diagnose en behandelmethode te vinden, kunnen arbeidsartsen en arbeidspsychologen een tandem vormen om de terugkeer naar werk op een onderbouwde manier aan te pakken. De eersten richten zich op individuele diagnose en interventie, de tweeden eerder op het afstemmen van werk en organisatie op de menselijke capaciteiten, zowel fysiek als mentaal. Onderzoek toont aan dat individugerichte interventies niet volstaan - organisatiegerichte aanpassingen hebben de grootste impact op welzijn en werkhervatting bij arbeidsgerelateerde problematieken
Werkhervatting is meer dan medische geschiktheid. Het vraagt een combinatie van fysieke en mentale gezondheid, en interventies gericht op het individu, het werk en de organisatie. Daarom pleit ik bij burn-out voor een re-integratieteam waarin de arbeidsarts, arbeidspsycholoog (en waar relevant ook de ergonoom) samen de lijnmanager en hr adviseren om haalbare oplossingen te vinden. De diagnose en het advies van de behandelend arts en klinisch psycholoog of psychiater vormt hierbij het startpunt.
Een structurele samenwerking tussen de arbeidsarts en de arbeidspsycholoog kan de missing link zijn in het re-integratiebeleid. Samen, met input van werknemer, behandelend arts en lijnmanager, kunnen zij de best mogelijke weg naar werkhervatting uitstippelen. Want een succesvolle terugkeer draait niet alleen om fysieke geschiktheid, maar ook om mentaal potentieel. En dus ook om aangepast werk dat ondersteunt en motiveert.
Gastauteur: Heidi Verlinden, Docent arbeidspsychologie Manama arbeidsgeneeskunde en safety engineering KU Leuven en Research Project Manager Securex
Verdoe jij ook te veel tijd met het opvolgen van alle nieuwtjes in je feed? No worries, wij verzamelen alles wat nieuw is in de hr-wereld. Al die nieuwtjes komen wekelijks in jouw mailbox terecht.
