Moet een voordeel dat werd toegekend door de moedervennootschap van de werkgever worden opgenomen in het lopend loon voor de berekening van de opzeggingsvergoeding?
Mevrouw Stanova is op 10 september 2016 bij de vennootschap Hutopya in dienst getreden op basis van een overeenkomst van onbepaalde duur.
Elk jaar in juni ontvangt mevrouw Stanova van het moedervennootschap van haar werkgever, gevestigd in de Verenigde Staten, een cashbonus gekoppeld aan de stijging van de aandelenkoers en de prestaties van mevrouw Stanova tijdens een bepaalde periode.
Op 15 maart 2023 heeft de vennootschap Hutopya mevrouw Stanova met onmiddellijke ingang ontslagen. De vennootschap is overgegaan tot betaling van een opzeggingsvergoeding.
Mevrouw Stanova betwist de berekening van de betaalde opzeggingsvergoeding omdat in het jaarlijkse referentieloon de door de moedervennootschap in juni 2022 toegekende cashbonus, niet werd opgenomen. Zij meent derhalve dat zij recht heeft op een aanvullende opzeggingsvergoeding.
Zal de vordering van mevrouw Stanova door de rechtbank worden toegekend?
Wanneer een werkgever de arbeidsovereenkomst met onmiddellijke ingang beëindigt, is hij aan de werknemer een opzeggingsvergoeding verschuldigd. De opzeggingsvergoeding komt overeen met "het lopend loon en de voordelen verworven krachtens de overeenkomst" voor de duur van de opzeggingstermijn die gepresteerd had moeten worden (artikel 39 van de wet van 3 juli 1978 betreffende de arbeidsovereenkomsten).
Om het lopend loon te bepalen houdt men rekening met het loon in speciën en alle bijzondere voordelen waarop de werknemer recht heeft als tegenprestatie voor de in de uitvoering van de arbeidsovereenkomst verrichte arbeid recht.
Volgens een minderheidsstrekking in de rechtspraak en rechtsleer moeten voordelen die niet rechtstreeks door de werkgever maar door een derde (bv. de moedervennootschap van de werkgever) werden toegekend, niet in het jaarlijkse referentieloon voor de berekening van de opzeggingsvergoeding worden opgenomen, omdat het voordeel niet "krachtens de arbeidsovereenkomst werd verkregen". De meerderheidsopvatting is echter van mening dat de identiteit van de schuldenaar van het voordeel irrelevant is (de vereiste dat dit voordeel een tegenprestatie is voor de geleverde arbeid blijft overeind).
Deze meerderheidsopvatting werd onlangs bevestigd door een arrest van het Hof van Cassatie van 3 oktober 2022.
Volgens het Hof van Cassatie, sluit de omstandigheid dat een geldsom of in geld waardeerbaar voordeel, betaald of verstrekt als tegenprestatie van de arbeid die een werknemer in uitvoering van zijn arbeidsovereenkomst heeft verricht, niet is toegekend door de werkgever met wie de werknemer door een arbeidsovereenkomst verbonden is, maar door een derde die vreemd is aan de arbeidsovereenkomst tussen de werknemer en de werkgever, op zich niet uit dat die vergoeding loon is dat in aanmerking komt ter bepaling van de in toepassing van artikel 39 Arbeidsovereenkomstenwet verschuldigde opzeggingsvergoeding.
A priori is het daarom niet mogelijk een door een derde (bv. de moedervennootschap) aan de werknemer toegekend voordeel van het referentieloon uit te sluiten, tenzij kan worden aangetoond dat niet aan de voorwaarden van het "lopend loon" werd voldaan (geen tegenprestatie voor de verrichte arbeid, geen bezoldiging waarop de werknemer op het ogenblik van het ontslag nog recht heeft, niet waardeerbaar, buiten de referentieperiode, enz.)
Wanneer een werkgever de arbeidsovereenkomst met onmiddellijke ingang beëindigt, is hij aan de werknemer een opzeggingsvergoeding verschuldigd. De opzeggingsvergoeding komt overeen met "het lopend loon en de voordelen verworven krachtens de overeenkomst" voor de duur van de opzeggingstermijn die gepresteerd had moeten worden (artikel 39 van de wet van 3 juli 1978 betreffende de arbeidsovereenkomsten).
Om het lopend loon te bepalen houdt men rekening met het loon in speciën en alle bijzondere voordelen waarop de werknemer recht heeft als tegenprestatie voor de in de uitvoering van de arbeidsovereenkomst verrichte arbeid recht.
Volgens een minderheidsstrekking in de rechtspraak en rechtsleer moeten voordelen die niet rechtstreeks door de werkgever maar door een derde (bv. de moedervennootschap van de werkgever) werden toegekend, niet in het jaarlijkse referentieloon voor de berekening van de opzeggingsvergoeding worden opgenomen, omdat het voordeel niet "krachtens de arbeidsovereenkomst werd verkregen". De meerderheidsopvatting is echter van mening dat de identiteit van de schuldenaar van het voordeel irrelevant is (de vereiste dat dit voordeel een tegenprestatie is voor de geleverde arbeid blijft overeind).
Deze meerderheidsopvatting werd onlangs bevestigd door een arrest van het Hof van Cassatie van 3 oktober 2022.
Volgens het Hof van Cassatie, sluit de omstandigheid dat een geldsom of in geld waardeerbaar voordeel, betaald of verstrekt als tegenprestatie van de arbeid die een werknemer in uitvoering van zijn arbeidsovereenkomst heeft verricht, niet is toegekend door de werkgever met wie de werknemer door een arbeidsovereenkomst verbonden is, maar door een derde die vreemd is aan de arbeidsovereenkomst tussen de werknemer en de werkgever, op zich niet uit dat die vergoeding loon is dat in aanmerking komt ter bepaling van de in toepassing van artikel 39 Arbeidsovereenkomstenwet verschuldigde opzeggingsvergoeding.
A priori is het daarom niet mogelijk een door een derde (bv. de moedervennootschap) aan de werknemer toegekend voordeel van het referentieloon uit te sluiten, tenzij kan worden aangetoond dat niet aan de voorwaarden van het "lopend loon" werd voldaan (geen tegenprestatie voor de verrichte arbeid, geen bezoldiging waarop de werknemer op het ogenblik van het ontslag nog recht heeft, niet waardeerbaar, buiten de referentieperiode, enz.)
Verdoe jij ook te veel tijd met het opvolgen van alle nieuwtjes in je feed? No worries, wij verzamelen alles wat nieuw is in de hr-wereld. Al die nieuwtjes komen wekelijks in jouw mailbox terecht.
