Technologie of de menselijke aanpak? Deze vraag lag op het puntje van de tong bij deelnemers aan de ATD ICE, het grootste talentdevelopmentcongres ter wereld in San Diego. Ik sprak met enkele internationale experten over thema’s die hr-professionals bezighouden.
De Australische Emma Weber, oprichter en ceo van Lever Transfer of Learning, doet al jaren onderzoek naar de mogelijkheden die technologie biedt bij coaching en leren. Wat is de impact op leren nu technologische toepassingen met een rotvaart ontwikkelen?
Wat kan technologie bijdragen aan leren en de transfer naar de werkplek?
“We staan op een kantelpunt”, zegt Weber, “Vijf tot zes jaar geleden geloofden we niet dat technologie de menselijke aanpak zou kunnen vervangen. Tegelijk merkte ik bij mezelf dat mijn scepticisme voor technologie mijn grootste vijand werd. Ik daagde mezelf en mijn team uit om naar het wetenschappelijke onderzoek en de data te kijken. Hieruit bleek dat technologie erg krachtig kan zijn in het ondersteunen van leren.”
Over welke technologie spreken we?
“We stappen over van chatbots naar generatieve artificiële intelligentie (AI) zoals ChatGPT en Google Bard. Dit is een momentum waarbij we zullen spreken over een periode vóór en een periode na het gebruik van Generative AI. Het zal onze manier van werken dramatisch veranderen. Misschien zien we dat vandaag nog niet, maar dat zal snel veranderen.”
Wat vertelt onderzoek?
“Er werd al heel wat research gedaan, vooral in Zuid-Afrika. Dat geeft aan dat de menselijke aanpak bij leren zeker goed is. Vooral in een een-op-eenaanpak, zoals bij coaching. Het nadeel is dat de menselijke aanpak niet schaalbaar is. Op dat moment kan technologie een grote meerwaarde bieden. Bovendien is ze een pak goedkoper en ondersteunt ze leiders die net iets minder sterk zijn in het ontwikkelen van hun medewerkers. Inzetten van generatieve AI zal ook leiden tot een shift in onze taken. We kunnen ons meer bezighouden met complexe vraagstukken, terwijl systemen taken overnemen waar weinig breinactiviteit voor nodig is. Allemaal argumenten om alvast te experimenteren met de mogelijkheden.”
Dr. Paul J. Zak is professor aan de Claremont Graduate University en wetenschapper. Hij is een TED-spreker en verscheen onder andere op Good Morning America, Dr. Phil, Fox & Friends en ABC Evening News. Zijn werk werd besproken in The New York Times, The Wall Street Journal, USA Today, Time, The Economist en Forbes. Paul Zak onderzoekt onder andere biologische factoren die vertrouwen en bevlogenheid bevorderen. Zijn nieuwe boek heet ‘Immersion: The Science of the Extraordinary and the Source of Happiness.’
Wat is immersie?
“Het is een neurologische staat waarbij oxytocine met dopamine samenkomt. Oxytocine is het hormoon dat ons lichaam aanmaakt als we iemand vertrouwen. Dopamine is een stof in de hersenen die zorgt voor genot, aandacht en motivatie. Data tonen aan dat als we erin slagen een mentale staat van immersie te creëren we motivatie en gedrag van mensen kunnen sturen.”
Op welke manier creëren leiders of leerprofessionals immersie?
“Bij immersie zijn mensen aandachtig én betrokken. Ik raad aan geen al te lange ‘monologen’ in bijvoorbeeld vergaderingen af te steken. Gemiddeld houden mensen de expliciete aandacht maar 20 minuten vast. Wil je dat je boodschap blijft hangen en mensen ook effectief aan de slag gaan? Beperk dan de aandacht die je van de ander vraagt. Start sterk, zonder te overdonderen. Zet ook in op authentieke en herkenbare verhalen om van bij de start betrokkenheid te creëren. De kunst van storytelling is een belangrijke vaardigheid voor zowel leiders als opleiders. Ik raad de 20-20-20 regel aan. Start sterk en authentiek met een herkenbaar verhaal en wijzig je aanpak elke 20 minuten voor gerichte aandacht. Na 20 minuten praten, kun je bijvoorbeeld 20 minuten schakelen naar groepsgesprek of daarna 20 minuten oefenen.”
Jack Zenger is medeoprichter en ceo van Zenger Folkman, een bedrijf dat zich richt op het verhogen van de effectiviteit van leiders. Hij doctoreerde en doceerde aan de University of Southern California en de Stanford Graduate School of Business. Zenger schreef veertien boeken over leiderschap, productiviteit en teams alsook honderden artikels voor onder andere Forbes, Harvard Business Review en LinkedIn.
“Coachbaarheid is het belangrijkste ingrediënt voor succes.“ Wat bedoelt u hiermee?“We hebben de neiging om als coach vooral te focussen op welke vragen we stellen aan de ontvanger. Of welke modellen we hanteren in dit proces”, start Zenger. “Dit is een fout startpunt. Want succes van coaching valt en staat met de ontvankelijkheid van feedback bij de coachee. Bij coachbaarheid, coachability in het Engels, verschuiven we de klemtoon van coach naar de lerende. In welke mate staat die open en zoekt die actief naar feedback? Gaat hij/zij er ook effectief mee aan de slag? De coachee bepaalt hiermee zelf het succes van de coaching en diens carrière.”
Wat betekent dit voor coaches en leiders?
“De focus ligt op ontvankelijkheid bij de ander. Dit vraagt een andere mindset voor heel wat coaches vandaag. Als de lerende niet openstaat voor feedback, moet de coach vooral hier in eerste instantie op focussen.”
Spelen persoonlijkheidstrekken een rol?
“Er is een link met de mate van zelfvertrouwen. Te weinig zelfvertrouwen hindert ons om feedback te vragen. Overdreven zelfvertrouwen kan dan weer leiden tot arrogantie die het vragen van feedback bemoeilijkt.”
Levert technologie een toegevoegde waarde in coaching?
“Er zijn te weinig data voorhanden om daar vandaag een uitspraak over te doen. Tijd en onderzoek zullen dit uitwijzen.”
Verdoe jij ook te veel tijd met het opvolgen van alle nieuwtjes in je feed? No worries, wij verzamelen alles wat nieuw is in de hr-wereld. Al die nieuwtjes komen wekelijks in jouw mailbox terecht.
